Κυριακή 8 Μαρτίου 2015

Το τέρτιν της Νίκης την ημέρα της γυναίκας

Διαβάζοντας σήμερα, διάφορα blogs, αποφάσισα να ρίξω και μια ματια στο "Ιστορίες της Νέας Λήδρας" του φίλου του Joshua. Δεν βρήκα καινούρια άρθρα, βρήκα όμως την ιστορία "Το τέρτιν της Νίκης". 
Ομολογώ ότι με εκλαμούρισε η ιστορία. Τζιαι γιατί ο φίλος Joshua γράφει πολλά παραστατικά, σε καθαρή κυπριακή διάλεκτο, σκιαγραφώντας την εποχή, τζιαι γιατί σου φκάλλει απίστευτο συναίσθημα.

Κυρίως όμως για το ζουμί της ιστορίας. Ένας ανθρωπάκος, να το βάλει στα πόδια στα δύσκολά, να πάει να έβρει τα εύκολα. Τζιαι να κάμει την ατιμία να αφήκει, εν πλήρει συνειδήσει, την γεναίκαν του να λαγγοδέρνεται με 5 κοπελλούθκια. Πόσοι τζιαι πόσοι εκάμαν τούτον το πράμα... Κατά τα άλλα "αγαπούσαν τη γεναίκαν τους"...

Του φίλου του Joshua έγραψα του "να μεν μας αξιώσει ο Πλάστης μου να κάμουμε τουτην την ατιμία". Πιστεύκω ενννεν θέμα κάποιου Θεού. Εν στο σιέρι μας. Εμείς κάμνουμεν την τύχη μας με τες επιλογές μας.

Γι αυτό τούτον το κείμενο αφιερώνεται στην άγνωστη γυναίκα και μάνα, που έμεινε μόνη της (για διάφορους λόγους), τζιαι επέλεξε να σταθεί στα πόδκια της τζιαι να αναγιώσει ανθρώπους!