Τρίτη 19 Απριλίου 2011

Forrest Gump: ο τέλειος Κυπραίος;



Την Κυριακή το βράδυ, το ΡΙΚ προέβαλε την επική ταινία Forrest Gump, με πρωταγωνιστή τον Tam Hanks. H ταινία είναι γνωστή στους πλείστους και λογικά την έχετε δει. Αναφέρεται σε ένα νεαρό με νοητική υστέρηση (IQ 75) του οποίου η ζωή σημαδεύεται με ιστορικά γεγονότα της σύγχρονης Αμερικανικής Ιστορίας (Βιετνάμ, αντιπολεμικές διαδηλώσεις, Watergate κ.α.) και συναντήσεις με κορυφαίες προσωπικότητες του 2ου μισού του 20ου αιώνα (Elvis Presley, John Lennon, JFK, Lyndon Johnson, Richard Nixon κ.α), και ο οποίος καταφέρνει, άθελά του τις πλείστες φορές, να επηρεάσει την pop κουλτούρα των ΗΠΑ (τον τρόπο που χόρευε ο Elvis Presley, το "Imagine" του John Lennon, το smiley (:-)) κ.α.)


off-topic
Τι μανία έχουν τα κανάλια μας να βάζουν τις ταινίες αργά; Και τι μανία είναι αυτή του ΡΙΚ να διακόπτει σειρές και ταινίες για να προβάλει ειδήσεις τα μεσάνυχτα;
/off-topic

Προσωπικά πιστεύω ότι η ταινία είναι η προσωποποίηση του Cypriot Dream. Ο Forrest έχει μια μάνα που τον υπεραγαπά, δεν παντρεύεται μετά το θάνατο του πατέρα του για να τον μεγαλώσει, κάνει τα πάντα για κείνον (π.χ. κοιμάται με τον διευθυντή του για να εξασφαλίσει ότι ο γιός της θα πάει σε κανονικό σχολείο), πιστεύει πως ο γιός της είναι ίσος, αν όχι καλύτερος από όλους τους άλλους (το IQ 75 το ξεχνά μου φαίνεται) και προσπαθεί να τον κάνει να το πιστέυει κι αυτός.Ο ορισμός της Κυπραίας μάνας.
Και ο ίδιο όμως δεν πάει πίσω. Ζει στο πατρικό του, μαζί της, δεν παντρεύεται (όχι πριν το θανατό της τουλάχιστον), πάει στην εκκλησία, κάνει ό,τι του λέει (περίπτωση διαφήμισης ρακέτας ping-pong), και την έχει θεά (η μάνα μου έλεγε αυτό, το άλλο κλπ). Ο ιδανικός γιός για την Κυπραία μάνα.
Παει σχολείο, κολλέγιο, στρατό (και Βιετνάμ), γίνεται ήρωας πολέμου, επιχειρηματίας, εκατομμυριούχος, γνωρίζει 3 προέδρους της Δημοκρατίας καθώς και άλλες διασημότητες, γίνεται διασημότητα ο ίδιος, παντρεύεται τον παιδικό του έρωτα, τον οποίο αποκαθιστά αφού μαθαίνει οτι έχει κάνει ένα παιδί μαζί του. Γενικώς επιτυγχάνει στη ζωή του, μια και ακολουθεί το Cypriot Dream (σχολείο-στρατός-σπουδές-δουλειά-οικογένεια).
 Από την άλλη έχουμε την ιστορία της φίλης και στο εν τέλει συζύγου του, Jenny. Η οποία έχασε τη μάνα της στα 5, κακοποιήθηκε σωματικά και σεξουαλικά απο τον πατέρα της, πόζαρε γυμνή για το Playboy και αποβλήθηκε από το κολέγιο, πηδήχτηκε με όποιο βρήκε μπροστά της, έγινε hippie, έκανε ναρκωτικά, συμμετείχε σε αντιπολεμικές διαδηλώσεις, έμπλεξε με διάφορους που την κακοποιούσαν, έκανε παιδί εκτός γάμου και στο τέλος πέθανε από έναν άγνωστο ιο, μη ιάσιμο (HIV/AIDS?). Δηλαδή, το ακριβώς αντίθετο της κοπέλας που θα ήθελε μια Κυπραία μάνα για το γιο της. Εν ευρέθηκεν όμως έναν πλάσμα να κάτσει, να της μιλήσει, να δει τι εσιει τζιενη η κοπέλα μεσα στην ψυσιήν της, να τη συμβουλεύσει. Είμαι σίγουρος πως στην "αγία" κυπριακή κοινωνία, απλά θα εστιγματίζετουν ως "αλήτισσα" και "πουτάνα" και οι "καθως πρέπει" Κυπραίες μανάδες, θα ελέαν στους κανακάρηδες τους πώς "εν καμνει τούτη για σένα, γιέ μου!"
 

Συνοψίζοντας, ο μεν Gump προοδεύει και επιβραβεύεται, ακολουθώντας το Cypriot Dream, η δε Jenny "τιμωρείται", αφού έχει κυλήσει στο βούρκο της ακολασίας, ακολουθώντας όσα είναι ηθικως κολάσιμα για τη συντηρητική κυριακή κοινωνία. Και οι δύο δέχονται το ρατσισμό και τη χλεύη της κοινωνίας, χωρίς κανένας ουσιαστικά να ασχοληθεί μαζί τους. Θέλετε κι άλλα;

Νομίζω πρέπει να υιοθετηθεί ως η εθνική μας ταινία.

Παρασκευή 8 Απριλίου 2011

Να ψηφίσει κανείς ή να μην ψηφίσει - Ιδού η απορία

Έχω σοβαρό δίλημμα... Σε τούτες τες βουλευτικές εκλογές έχω όλα τα σενάρια πιθανά. Που το να μεν ψηφίσω καθόλου, ως το να ρίξω λευκό, άκυρο ή το να ψηφίζω υποψήφιο ή συνδυασμό...

Πάμε να δούμε με την εις άτοπο απαγωγή:
Να ψηφίσω κόμμα εν πολλά δύσκολο. Κανένας που τους παραδοσιακούς συνδυασμούς εν θεωρώ πως έχει κάτι να δώσει. Κανένας εν τολμά να κάμει τομές, τζιαι ούλλοι εκάμαν παντιέρα τους το "Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περι ΠΑΡΤΗΣ", τις πελατειακές σχέσεις τζιαι τη διαπλοκή. Ίσως να δω τες απόψεις τζιαι την εμπρακτη στάση τους πάνω σε συγκεκριμένα θέματα.

Οι νέοι συνδυασμοί εν μια καλή επιλογή. Εν να μου πείτε, μπορούν να αλλάξουν κάτι; Πιθανόν οϊ, αλλά εν να αλλάξει κάτι ψηφίζοντας τους ίδιους τζιαι τους ίδιους; Ξέρω πως εν λλίον ψήφος διαμαρτυρίας, αλλά η συγκεκριμένη εκλογική αναμέτρηση δεν βγάζει κυβέρνηση. Που την άλλην γιατί να μεν δώσεις φωνή σε μια καινούρια ομάδα να εκφράσει απόψεις και πολιτικές μέσα στο κοινοβούλιο; Είναι επίσης ο μόνος τρόπος να τιμωρήσεις τις υφιστάμενες πολιτικές δυνάμεις για τα λάθη και τη συμπεριφορά τους. Να τους στερήσεις ΕΓΚΥΡΕΣ ψήφους. Τα άτομα όμως που απαρτίζουν τους νέους συνδυασμούς και θα εκλεγούν, αξίζουν; Έχουν το τσαγανό να κοντράρουν το σύστημα, έστω και με πολιτικό κόστος; Έχουν ιδέες και προτάσεις που να αξίζουν;

Αποχή: Καλή ιδέα, αλλά εν νομίζω να τους κόψει. Τούτοι εν άξιοι να πανυγηρίσουν με το 30% του 30% (δηλαδή, 9%) πως εκερδίσαν.

Άκυρο: Εν μετρά στα έγκυρα ψηφοδέλτια, οπότε εμπίπτει στα πουπάνω.

Λευκό: Βάσει της νομοθεσίας μας θεωρείται άκυρο, οπότε πάλε εν θα νωσουν.

Επιλογή συγκεκριμένων υποψηφίων: Ναι, λαμβάνοντας υπόψην τες θέσεις τους. Τζιαι με οριον  ηλικίας. Για μένα ενας υποψήφιος άνω των 40 εν μπορεί να αφουγκραστεί τες ανάγκες των νεων αθρώπων, των νέων ζευγαριών. Εν δυνατόν κάποιος που έχει οικονομική άνεση, και παιδιά που έχουν ήδη ενηλικιωθεί να καταλάβει έναν άνεργο πτυχιούχο ή ένα νεαρό ζευγάρι που προσπαθεί να φτιάξει τη ζωή του; Επίσης, να μεν μίλα (μονο ή ως επί το πλείστον) για το Κυπριακό. Για μένα, νέος υποψήφιος που μιλά μόνο ή ως επί το πλείστον για το Κυπριακό, απλά, δεν έχει κάτι άλλο να πει.
Υπάρχει φυσικά το θέμα ότι ψηφίζοντας υποψήφιο, ψηφίζεις ταυτόχρονα και κόμμα. Τούτο εν μεγάλο δίλημμα, διότι μπορεί να συμφωνείς με τον υποψήφιο, να μεν σου αρέσκει όμως το κόμμα του.
Τζιαι δεν είδα προσπάθεια υπερ της οριζόντιας ψηφοφορίας. Που την άλλη όμως, να του στερήσεις το δικαίωμα να εκλεγεί; Αν μπορεί, έστω και λίγο να αλλάξει κάποια πράγματα προς το καλύτερο; Μπορεί όμως; Στα σημαντικά θέματα μπορεί να εκφέρει ιδίαν άποψη και να διαφωνίσει με το κόμμα του και τις επιλογές του;

Τι θα κάνω; Δεν έχω αποφασίσει ακόμη, αλλά κινούμαι μεταξύ της δεύτερης και της τελευταίας επιλογής. Στην τελική ο μόνος τρόπος να "τιμωρήσεις" καποιους είναι, πιστεύω, ψηφίζοντας κάποιους άλλους. Ελπίζοντας ότι οι άλλοι θα φανούν αντάξιοι των προσδοκιών σου...

Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

Προσωπικές επιλογές

Eίναι πραγματικά απίστευτο το πως κάποιοι προσπαθούν να σου επιβάλουν αυτό που πιστεύουν οι ίδιοι, επί παντός επιστητού. Από το τι θα ψηφίσεις και το που θα πας, μέχρι το πως να διαρυθμίσεις το σπίτι σου και απολύτως προσωπικά θέματα όπως ο γάμος και η σχέση σου με τη θρησκεία.

Είναι γενικώς παραδεκτό ότι στην Κύπρο η διαφορετικότητα δεν είναι, εν πολλοίς, ανεκτή. Η συντριτική πλειοψηφεία ακολουθεί συγκεκριμένη πορεία ζωής. Γέννηση - Σχολείο - Πανεπιστήμιο - Εξεύρεση Εργασίας - Γάμος - Τεκνοποίηση - Ανατροφή των παιδιών - Συνταξιοδότηση - Θάνατος. Ψηφίζει χρησιμοθηρικά - εξου και οι πελατειακές σχέσεις. Ακολουθεί συγκεκριμένο τρόπο ζωής.Η πολυσυλλέκτικότητα στον τρόπο ζωής, είναι, γενικώς, στην Κύπρο, όνειρο απατηλό.
Ποιος καθορίζει τι είναι το σωστό και τι ηθικό και επιτρεπτό; Κάποιος μπορεί να ξόδεψει €200.000 για αυτοκίνητο, άλλος να τα ξοδέψει για την αγορά εξοχικού, ενας τρίτος για να ταξιδέψει. Και θεωρώ αδιανόητο να θεωρείται κάποιος "εκκεντρικος", "ιδιόρρυθμος" ή δεν ξέρω κι εγώ τι,

Εσυ, κύριε, τι πρόβλημα έχεις με τον τρόπο ζωής και τις επιλογές κάποιου; Γιατί πρέπει να ακολουθήσει τις δικές σου; Ποιος σε καθόρισε υπέρτατο κριτή των πάντων και παντογνώστη;
Προσωπικά με ενοχλεί τα μάλα όταν κάποιος προσπαθεί να μου επιβάλει την άποψή του, ειδικά σε θέματα προσωπικών επιλογών όπως είναι ο γάμος, η τεκνοποίηση, η θρησκεία, η ψήφος, οι ενδυματολογικές επιλογές ή ο τρόπος ζωής μου. Ήρτα ποτέ εγώ να σου πω τι θα κάνεις στην προσωπική σου ζωή; Τότε γιατί εσυ επεμβαίνεις στη δική μου; Γιατί προσπαθείς να με "συνετίσεις"; Ποιος ορίζει το σωστό σε θέματα προσωπικών επιλογών; 

Η προσωπική μου ζωη και ο τρόπος ζωής μου αφορά μόνο εμένα. Κανέναν άλλο. ΛΗΞΙΣ!