Η μάνα που δεν κατάλαβε -ακόμα- πως ο γιός μεγάλωσε

Φανταστείτε πως είστε 22 χρονών. Φοιτητής σε Πανεπιστήμιο (Δημόσιο ή Ιδιωτικό). Ή εργαζόμενος. Έχετε τη ζωή σας, τα φλέρτ σας με το άλλο φίλο, το χαρτζιλίκωμα από τους γονείς η/και τη δική σας δουλεία. Και τους δικούς σας τραπεζικούς λογαρισμούς. Και ξαφνικά ανακαλύπτετε πως η μάμμα σας παίρνει κάθε φορά που κάνετε ανάληψηή κατάθεση μετρητών ή κάνετε αγορές με τις κάρτες σας SMS με την κάθε σας κίνηση. Και πάτε στην τράπεζά, εξοργισμένοι σας να ζητήσετε το λόγο. Λογικό, διότι παραβιάστηκε το τραπεζικό σας απόρρητο -χωρίς δικαστικό διάταγμα- και δόθηκαν σε τρίτους προσωπικά σας δεδομένα. Και τότε δέχεστε ένα δεύτερο χαστούκι: «Μα είναι μάνα και ανησυχεί τι να έκανα;» σας λέει ο/η τραπεζικός υπάλληλός.

Τι θα κάνατε και πως θα νιώθατε που η μάνα σας όχι μόνο δε σας έχει εμπιστοσύνη, αλλά γίνεται και η μεγαλύτερη ΚΑΤΙΝΑ που υπάρχει επι γης;

ΥΓ: Η ιστορία είναι πέρα για πέρα αληθινή. Τη δημοσιεύει σήμερα ο "Πολίτης" και το InBusinessNews. Ίντα τζιαιρούς εφτάσαμεν....

Ιντα τζιαιρους εφτάσαμεν...

... Οι στην Κύπρο. Εφτυχώς όι ακόμα... Ένας 15χρονος που το Buffalo Grove, ένα χωρκό, έξω που το Chicago, εκάλεσεν την άμεσο δράση (911) διότι οι γονιοί του επιάσαν του το Εξ-μποξ του! Έθελεν να ξέρει, λέει αν είχαν τούτον το δικαίωμα...

Τζιαι οι ατυνομικοί εκατεβήκαν έσσω του, ευτυχώς για να του πούν να κρώννεται των γονιών του - γιατί ως γνωστόν "Απ' ον ακρώννεται γονιού, παρά γωνιάς τζιοιμάται" - χωρίς να ρωτήσουν τι έκαμεν ο ρόκολος... Ευτυχώς δηλαδή...

Ευτυχώς εν έμοιασεν του Γιαπωνέζου του 29χρονου (με Αϊ-Κιου πατάτας) που ελούθηκεν την πεζίνα τζιαι ελαμπάδκιασεν το σπίτιν του επειδή η μάνα του επέταξεν του τα στρατιωτούδκια του...

Καλά ελαλούσαν οι παλιοί οτι η πελλαρα εννεν πάνω στα βουνά που πάει...

"Αταίριαστα" τραγούδια

Λέγοντας "Αταίριαστα" τραγούδια, εννοώ τραγούδια των οποίων οι συντελεστές εμπίπτουν σε διαφορετικές - "αταίριαστες" θα έλεγα - κατηγορίες του ελληνικου τραγουδιού. Μερικά από αυτά που άκουσα και έπαθα είναι:

• "Άστην να λέει" - Ερμηνεία Βασίλης Καράς, Στίχοι & Μουσική Μάνος Ξυδούς (ναι, των Πυξ Λαξ!)
• "Βράδυ Σαββάτου" - Ερμηνεία Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Στίχοι & Μουσική Χρήστος Κυριαζής (!)
• "Γέλα μου" - Ερμηνεία Δέσποινα Βανδή, Στίχοι & Μουσική - Βασίλης Καράς
• Ο δίσκος "Πες μου τ' αληθινά σου" - Ερμηνεία Δημήτρης Μητροπάνος & Μελίνα Κανά, Μουσική Στέφανος Κορκολής.

Ξέρετε κι άλλα τέτοια; Αν ξέρετε πείτε τα προστεθούν στη λίστα...

Dura lex sed lex

Προσωπικά δεν πάω πλεόν σε γήπεδο, ούτε ποδοσφαίρου, ούτε καλαθόσφαιρας όταν παίζουν κυπριακές ομάδες μεταξύ τους. Πάω σε φιλικά με ξένες ομάδες. Όπως π.χ. το τουρνουά "Love Cyprus" στην καλαθόσφαιρά με συμμετοχή Παναθηναϊκου και Κίμκι Μόσχας. Ή σε ευρωπαϊκά παιγνίδια κυπριακών ομάδων. Όπου ισχύει το ρωμαικό ρητό του άρθρου μου. "Σκληρός νόμος, αλλά νόμος". Και εφαρμόζεται. Πάντα. Και το ξέρουμε. Γι' αυτό και πειθαρχούμε. Αλλιώς, γράφουμε το νόμο στα παλαιότερα των υποδημάτων μας και κάνουμε του κεφαλιού μας. Θέλετε κι άλλο παράδειγμα; Θυμάστε όταν δεν είχαν γίνει ακόμα οι αυτοκινητόδρομοι Λεμεσού - Πάφου και Ριζοελιάς - Αγ. Νάπας; Που περνούσαμε υποχρεωτικά από τις Βάσεις των Άγγλων; Και πηγαίναμε ΟΛΟΙ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ στα 50 χμ, διότι ξέραμε πως δεν θα γλυτώναμε το δικαστήριο (διότι τότε δεν υπήρχαν εξώδικα) αν μας κατάγγελλαν για παράβαση του ορίου ταχύτητος; Θυμάστε που μόλις βγαίναμε αναπτύσσαμε σαν τρελλοι; Ξέρετε το λόγο; Τον ξέρετε. Η ερώτηση είναι ρητορική... Και η απάντηση της λύνει πολλές απορίες για τα προβλήματά που υπάρχουν στον τόπο μας.

Στον τόπο μας δεν ισχύει το "dura lex sed lex". Ισχύει το "Ο νόμος ψηφίζεται, απλά για να υπάρχει"

Παραιτήστε να ησυχάσετε τζιαι να ησυχάσουμε!

Αντιγράφω απο το Sigmalive.com

Σοβαρά επεισόδια διαδραματιστήκαν στη Λευκωσία ανάμεσα στους οπαδούς της Ομόνοιας και του ΑΠΟΕΛ. Σύμφωνα με τις πληροφορίες έξω από το ΓΣΠ στα γήπεδα φούτσαλ Νουέβο Κάμπο όπου πραγματοποιούσε εκδήλωση η ΘΎΡΑ 9 ξαφνικά ξεκίνησε συμπλοκή ανάμεσα σε άτομα που βρίσκονταν στην εκδήλωση και οπαδούς του ΑΠΟΕΛ. Όι λόγοι της σύγκρουσης είναι άγνωστοι μέχρι στιγμής. Τα επεισόδια είχαν ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό τεσσάρων οπαδών ένος έκτων τεσσάρων σοβαρά.

Τι να πεις για τούτους; Οτι εν άρρωστοι; Οτι εν ανεγκέφαλοι; Οτι εν αμπάλατοι; Ο,τι τζιαι να πεις εν λλιο! Εν μπορείτε ρε κοπέλια να συνομπλαστείτε χωρίς να σκοτωθείτε; Εν με κόφτει ποιος το εξεκίνησε. Σήμερα ήταν οι Ομονοιάτες, αύριο ενναν οι ΑΠΟΕΛίστες, μεθάυριο πάλε οι Ομονοιάτες τζιαι πάει λέγοντας. Εν σκέφτουνται πως μπορεί να σκοτωθούν; Τζιαι να σκοτωθούν γιατί; Για την γέριμην την μάππα;

Ξέρω, ξέρω... Εν έτοιμα τζιαι τα κροκοδείλια δάκρυα... Καταδικάζουμε μετά βδελυγμίας κλπ κλπ... Μετα το μπαϊράμι... Τωρά ακούω πως δέρνουνται οι ΑΠΟΕΛίστες με την Αστυνομία... Συνάξετέ τους πριν να εν αργά... Αν τζιαι σκέφτουμαι πως πλέον είναι... Τελικά η γελοιογραφία του BOSS είναι όλα τα λεφτα:

http://www.boss.com.cy/phpLibs/preview_skitso.php?id=79

Γιατί μου τη δίνει όταν ακούω "Πρέπει να..."

Από την ημέρα της γέννησής μας, η λέξει πρέπει είναι ίσως αυτή που ακούμε τις περισσότερες φορές όταν κάποιος θέλει να μας πει να κάνουμε κάτι. Εμένα η λέξη τουτη φακκά μου. Για μένα η λέξη "πρέπει" υφίσταται μόνο στις περιπτώσεις που υποχρεούσαι απο τη νομοθεσία να κάνεις κάτι. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις υπάρχει μόνο η λέξη "επιλέγω". Επιλέγεις. Για τους σωστούς ή τους λάθος λόγους. ΕΠΙΛΕΓΕΙΣ.

Αν είδετε την ταινία του 1995 "Dangerous Minds" ("Ασυμβίβαστη γενιά" στα ελληνικά) θα δείτε μια πολύ εύστοχης συζήτηση της καθηγήτριας με τους μαθητές της, σε γυμνάσιο περιοχής γκέτο.

Της λένε πως δεν έχουν επιλογές και τους λέει πως υπάρχουν έφηβοι που "επιλέγουν να μήν ανέβουν σε εκείνο το λεωφωρείο" (που πάει στο σχολείο). ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ.

Ας δούμε κάποια παραδείγματα:
Σχολείο: Είναι υποχρεωτικό βάσει της , δηλαδή ΠΡΕΠΕΙ, να πας μέχρι τα 15. Απο κει και πέρα μπορείς να πας τεχνική, Σύστημα μαθητείας, ή απλά να ξεκινήσεις δουλειά.
Πανεπιστήμιο: Επισης δεν είναι υποχρεωτικό. ΕΠΙΛΕΓΕΙΣ να πας γιατί θεωρείς πως θα σου προσφέρει καλύτερα εφόδια για τη μετέπειτα ζωή σου. (ο σωστός λόγος) Η γιατί πάνε όλοι. Ή γιατί οι γονείς θεωρούν πως θα υστερείς αν δεν σπουδάσεις. (οι λάθος λόγοι). Ένας καλός τεχνίτης, σήμερα, βγάζει περισσότερα από έναν απόφοιτο πανεπιστημίου.
Δουλεία: ΕΠΙΛΕΓΕΙΣ να εργαστείς. Για εισόδημα και κοινωνικοποίηση. Μπορείς πολύ έυκολα να συντηρείσαι από τους γονείς σου ή να λομοκτονήσεις ;)
Γάμος - Παιδιά: Εδώ είναι λίγο περίεργα τα πράγματα. Αν θέλεις να κάνεις οικογένεια είσαι υποχρεωμένος να παντρυτείς, μια και δεν υπάρχει σχετική νομοθεσία να καλύπτει νομικά τα ανύπαντρα ζευγάρια-γονείς. Οπότε εφόσον αγαπάς το σύντροφό σου και θες να κάνεις οικογένεια, παντρεύεσαι για τους σωστούς λόγους. Αν κανένας από τους δυό σας δε θέλει παιδιά, μπορείς πολύ απλά να συζήσεις. Όλοι οι άλλοι λόγοι που πολύ καλά ανέπτυξε η Μάνα σε σχόλιο της σε κάποιο blog είναι οι λάθος λόγοι.
Προσωπικά δε θέλω να παντρευτώ για κανένα λάθος λόγο. Αν θα παω για γάμο θα είναι με αυτήν που έγω πιστεύω ότι είναι η γυναίκα της ζωής μου, θα νιώθει και αυτή το ίδιο για μένα, και θα θέλουμε να κάνουμε παιδιά. Κάτι για το οποίο δεν τρελλαίνομαι, οπότε ζήσε Μάη μου...

Εκκλησία: Εκκλησιάζεσαι γιατί το νιώθεις τζιαι γιατί το θέλεις τζιαι γιατί θέλεις να απομονωθείς τζιαι να πεις δκυό κουβέντες με τον Πλάστη μου. Προσωπικά πάω μόνο για το "Σήμερον κρεμάται επί ξύλου"της Μ. Πέμπτης, το "Αξιόν Εστι" και το "Η Ζωή εν Τάφω" της Μ. Παρασκευής, το "Ανάστα ο Θεός" και το "Χριστός Ανέστη" του Μ. Σαββάτου. ΔΕΝ έχω εξομολογηθεί ποτέ μου και κοινωνώ σπάνια. Δεν θεωρώ πως έχω κάμει ΤΙΣ αμαρτίες και σίγουρα δεν θα βγάλω τα εσώψυχα μου στον πρώτο τυχόντα που επέλεξε να επαγγέλλεται τον ιερέα -για τους σωστούς ή τους λάθος λόγους- και απλά θα μου αραδιάσει 500 πρέπει παρωχημένων εποχών χωρίς να κάτσει να με ακούσει και να με συμβουλεύσει ΣΑΝ ΠΑΤΕΡΑΣ προς γιο.

Οπότε κοπέλια μεν μου λαλείτε πως ΠΡΕΠΕΙ να κάμω κάτι. ΕΝ ΚΑΛΟ να κάμω κάτι για κάποιους λόγους. Τζιαι αφήστε με να δκιαλεξω ΑΝ θα το κάμω τζιαι ΠΟΤΕ θα το κάμω.

20 Χρόνια από την πτώση του Tείχους του Βερολίνου

Ε.Φ., φυλάκια και πυρομαχικά

Πριν 2-3 μέρες είχαμε τον θανάσιμο τραυματισμό ενος στελέχους της Ε.Φ. από έκρηξη οπλοβομβίδας. Το που, πως και γιατί έγινε, δεν είναι της παρούσης. Αυτό θα το αποφανθεί  (;) η έρευνα που θα γίνει.

Για μένα το σημαντικό είναι πως η αποθήκη πυρομαχικών βρίσκεται από κάτω, σχεδόν, από κτήριο όπου εργάζονται δεκάδες άνθρωποι. Όχι μόνο σε εργάσιμες ώρες (που σίγουρα υπάρχουν πολύ περισσότεροι) αλλά καθ’ όλο το 24ωρο.

Και εφόσον η παρουσία αποθηκών πυρομαχικών σε (πυκνο)κατοικημένες περιοχές, εκ των πραγμάτων, είναι αναγκαίο κακό (δεδομένης της κατάστασης) διερωτώμαι:

1. Πως φυλάγονται αυτά τα πυρομαχικά
2. Πώς αποφεύγεται η πιθανότητα έκρηξης μιας αποθήκης πυρομαχικών, με ανυπολόγιστες συνέπειες
3. Πώς συντηρούνται και πως αποσύρονται τα πυρομαχικά αυτά

Είναι αδήριτος ανάγκη, η έκρηξη αυτή, να ανοίξει τον φάκελο της συντήρησης και αποθήκευσης των πυρομαχικών σε φυλάκια της Πράσινης Γραμμής. Και είναι ανάγκη, όχι τόσο για να τιμωρηθούν τυχόν υπεύθυνοι για το γεγονός. Όσο για να προλάβουμε μεγαλύτερο κακό. Φανταστήκατε να είχαμε έκρηξη ολόκληρης της αποθήκης, πόσα θύματα θα είχαμε;

Αξιότιμε Κύριε Υπουργέ Άμυνας, Κύριοι Βουλευτές της Επιτροπής Άμυνας της Βουλής, Κύριε Αρχηγέ του ΓΕΕΦ: ΜΗΝ πέσετε στην παγίδα του εύκολου δρόμου΄ της επίρρηψης ευθυνών στον νεκρό υπολοχαγό. Απαιτήστε να γίνει ενδελεχής έρευνα επί του θέματος, αλλάξτε διαδικασίες –ΚΥΡΙΩΣ-, επιρρίψετε ευθύνες. Παρτε για ΜΙΑ φορά την ευθύνη στις πλάτες σας!

ΥΓ: Όλοι οι αυτόπτες μάρτυρες –σύμφωνα πάντα με τα ΜΜΕ – δήλωσαν πως ο νεκρός υπολοχαγός ΔΕΝ αφαίρεσε την περόνη ασφαλείας. Ελπίζω και εύχομαι να μην έχουμε “τυχαίες” αναθεωρήσεις αυτών των καταθέσεων. Αν και πολύ φοβάμαι πως αυτό θα γίνει…

ΥΓ2: Αυτά τα ερωτήματα πρέπει να τίθενται από τα ΜΜΕ και όχι να εξαντλούνται στα περί της αυτοθυσίας του Υπολοχαγού.