Σαν σήμερα, 14 Ιουνίου, το 1987, η εθνική ομάδα καλαθοσφαίρησης της Ελλάδας, η επίσημη αγαπημένη, κερδίζει στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος(γνωστό και ως Ευρωμπάσκετ), την εθνική ομάδα της ΕΣΣΔ με σκορ 103-101 στην παράταση (κανονική διάρκεια 89-89). Με τη νίκη της αυτή, κατακτά για πρώτη φορά στην ιστορία της σε επίπεδο ομαδικού σπορ, πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Και βάζει τις βάσεις για να αναδειχθεί, στα επόμενα χρόνια, μια από τις μεγάλες δυνάμεις του ευρωπαϊκού, και όχι μόνο, μπάσκετ.
Η ελληνική ομάδα με ηγέτη τον αξεπέραστο Νίκο Γκάλη, πρώτο σκόρερ και MVP (πολυτιμότερο παίκτη) της διοργάνωσης, και supporting cast αντάξιο του (Παναγιώτης, Γιαννάκης, Φάνης Χριστοδούλου, Παναγιώτης Φασούλας, Λιβέρης Ανδρίτσος, Αργύρης Καμπούρης, Μέμος Ιωάννου, Νίκος Φιλίππου -που τραυματίστηκε στον αγώνα με την Ισπανία) νίκησε όλα τα μεγαθήρια του Ευρωπαϊκού μπάσκετ: τη μετέπειτα πανίσχυρη Γιουγκοσλαβία του μακαρίτη Drazen Petrovic, του Divac, του Paspalje, του Kukoc και του Radja 2 φορές, την ΕΣΣΔ (Χρυσή Ολυμπιονίκη την επόμενη χρονιά) του μακαρίτη Tkachenko, του Volkov, του Valters, του Chomichius , του Marciulionis και του Goborov (που έκανε το χρυσό φάουλ στον Καμπούρη), την Ιταλία, τη Γαλλία. Έχασε μόνο από την Ισπανία και την ΕΣΣΔ (σε ένα παιγνίδι που η Ελλάδα αδικήθηκε εξόφθαλμα από τη διαιτησία).
Η συνέχεια; 2η στο Ευρωμπάσκετ του Ζάγκρεμπ το 1989 (νικώντας την ΕΣΣΔ του Sabonis με 81-80 στον ημιτελικό με 45 πόντους του Γκάλη και το τρίποντο του Φάνη στα 10" και χάνοντας από την πανίσχυρη Γιουγκοσλαβία του Drazen στον τελικό), 4η στο Ευρωμπάσκετ του '93, του '95, και του '97, όπως και στο παγκόσμιο του '94 (όπου ήταν η πρώτη εθνική που δέχθηκε λιγότερους από 100 πόντους από Dream Team) και του '98, 5η στο Ευρωμπάσκετ του '91, το Παγκόσμιο του '90, και τους Ολυμπιακούς της Ατλάντα.
Και, μετά από κάποιους χρόνους ισχνών αγελάδων(αποτυχία στα Ευρωμπάσκετ '99 και 2001 μη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς του Sydney και στο Παγκόσμιο του 2002), 5η στο Πανευρωπαϊκό του 2003 και στους Ολυμπιακούς της Αθήνας (2004). Πρωταθλήτρια Ευρώπης ξανά το 2005, και 2η στο Παγκόσμιο του 2006 στην Ιαπωνία, με εκείνη την ιστορική νίκη επί των ΗΠΑ με 101-95. 4η στο Πανευρωπαϊκό του 2007 και 5η στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου (2008).
Ποδόσφαιρο; Πως είπατε;
Η δική μου γενιά το '87 αγάπησε το μπάσκετ. Βγήκε στα ανοικτά γήπεδα προσπαθώντας να μιμηθεί τα μαγικά του Γκάλη και του Drazen, τα κοψίματα του Φασούλα, το πάθος, το σουτ και τις ασίστ του Γιαννάκη, την ψυχραιμία του Ανδρίτσου και του Καμπούρη, το all-around παίξιμο του Φάνη. Και όμως , κανένας, ούτε ο εκφωνητής της ΕΡΤ, Φίλιππος Συρίγος δεν πίστευε τι συνέβαινε. Στα τελευταία δευτερόλεπτα, όταν το σκορ ήταν 101-101 και ο "τίμιος γίγαντας" Αργύρης Καμπούρης θα εκτελούσε τις 2 βολές που έδωσαν τη νίκη, μιλούσε (ο Συρίγος) για "πρόκριση". Δεν είχαν περάσει ακόμα οι εποχές των ισχνών αγελάδων για το ελληνικό μπάσκετ. Πέρασαν, ανεπιστρεπτί, όμως, στα επόμενα 10".
Κανένας, εκτός από τον "Nick". Που όταν ρωτήθηκε, μετά τον προημιτελικό με την Ιταλία αν είναι η μεγαλύτερη νίκη στην καριέρα του, απάντησε πως "είναι η μεγαλύτερη, μέχρι την επόμενη!!!"
Για την ιστορία, τα στατιστικά του τελικού, και τα τελευταία δευτερόλεπτα του αγώνα...
Τελικός - Κυριακή 14 Ιουνίου 1987
Ελλάδα-Σοβιετική Ένωση: 103-101
Ελλάδα (Κώστας Πολίτης): Γκάλης 40 (1), Γιαννάκης 10 (2), Καμπούρης 10, Χριστοδούλου 10 (2), Φασούλας 12, Ανδρίτσος 10, Ιωάννου 8 (1), Ρωμανίδης 3, Φιλίππου
Σοβιετική Ένωση (Αλεξάντερ Γκομέλσκι): Βάλτερς 23 (4), Μαρτσουλιόνις 16, Χομίτσιους 10, Τσατσένκο 14, Γιοβάισα 17 (4), Βολκόφ 4, Ταρακάνοφ 5, Γκομπόροφ 4, Τιχονένκο, Μπαμπένκο, Παγκράσκιν 8.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου